Περιδιαβαίνοντας τις εκθέσεις ζωγραφικής, δεν είναι λίγες οι στιγμές που εμφανίζεται απρόσκλητη μια νοσταλγία για τους παλιότερους ζωγράφους. Η διάλυση της φόρμας, οι μεταμοντερνισμοί και οι αναζητήσεις, οι διάφορες κατασκευές έχουν τη γοητεία τους, αλλά χάνονται, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, σε μια απρόσωπη μοίρα, στη μνήμη του κανένα.
Μια ζωγραφική γνήσια Ελληνική, βγαλμένη απ’ τη λαϊκή παράδοση, τη βυζαντινή λιτότητα, την αρχαιοελληνική ομορφιά και μουσικότητα είναι η ζωγραφική του Γιώργου Σικελιώτη (1917-1984). Δεμένη βαθιά με τα προσωπικά του βιώματα, χωρίς ίχνη ακαδημαϊσμού, προχωρεί με ειλικρίνεια, κρύβεται στα ζεστά χρώματα, πακτώνει τις διαστάσεις στα κορμιά και στα πρόσωπα, μιλώντας μια γήινη καθολικότητα.
Η διαδοχή στη μετωπικότητα του χώρου υποβάλλει με τη διαλεκτική της γραμμής και των επιφανειών με την αυστηρότητα ενός αγιογράφου. Παίρνεις ανάσα πάνω στους γήινους χρωματισμούς, χαίρεσαι τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια των ανθρώπων, τα περιγράμματα που σφίγγουν τον όγκο των σωμάτων, την πλαστικότητα των μορφών, τα μάτια, τα χείλη, τα κορμιά, το τοπίο. Τα αισθανόμαστε να ρέουν μέσα μας με εξπρεσιονιστική σαφήνεια, ταιριάζοντας μέλλον και παρελθόν αποκαλύπτοντας τις ανυποψίαστες διαστάσεις της εποχής.
Η νέα θεαματική διάσταση, ακουμπώντας στην παράδοση σαν μια ξεχωριστή καινούργια ύπαρξη, γίνεται το ώριμο μήλο της μετάβασης. Την απολαμβάνουμε γιατί η αλήθεια της βρίσκεται μέσα μας.
Μαθητής του Παρθένη και του Βικάτου, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών (1939), ο Γιώργος Σικελιώτης υπερέβη οργανικά σπουδές κι επιδράσεις κι έφτασε με την αγνότητα και την ταπείνωση ενός γνήσια λαϊκού καλλιτέχνη να εκφράζει μόνο τον ίδιο και μαζί μ’ αυτόν κάθε αληθινή προσέγγιση.
Τα χαρακτά και οι μεταξοτυπίες του έδωσαν την δυνατότητα και σε ένα ευρύτερο κοινό, πέραν του συλλεκτικού, να γίνει κάτοχος κάποιου έργου, κάτι άλλωστε που απηχούσε και τη φιλοσοφία του ζωγράφου.
Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στην πινακοθήκη της Ρόδου, στη Νέα Υόρκη, σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Δημήτρης Παλάζης, 16/09/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου