Ποιά Ελένη, των Ρέππα – Παπαθανασίου, σκην. Λίλιαν Δημητρακοπούλου

Η παρωδία ήδη από την Αρχαιότητα βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο θέατρο και αναπτύσσεται με την κωμική μίμηση των θεματικών ενός αναγνωρίσιμου «προτύπου» (μυθικό σχήμα, ένας συγγραφέας, ένα έργο). Το έργο των Ρέππα – Παπαθανασίου παρωδεί το μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο Πάρης γοήτευσε και έκλεψε την ωραία Ελένη, προκαλώντας τον Τρωικό Πόλεμο. Αναπλάθοντας τα μυθολογικά στοιχεία με τα υλικά της κωμωδίας και της παρωδίας, οι συγγραφείς συνέθεσαν ένα παιχνίδι για τη σχετικότητα του ωραίου, που επιδρά στην ιστορία τους και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές Ελλήνων και Τρώων. Στην ιστορία τους, μια άσχημη δασκάλα, μιλά στους μαθητές της για τον Τρωικό Πόλεμο και αμφισβητεί την ομορφιά της Ελένης του μύθου. Θεωρεί την ομορφιά και την ασχήμια κατ’ εξοχήν υποκειμενική υπόθεση. Φαντάζεται ότι η Πευκίδα, ξαδέρφη της Ελένης, η οποία, παρότι άσχημη και γεροντοκόρη, στέλνεται στην Τροία στη θέση της Ελένης, με τη μεσολάβηση της Ήρας και της Αθηνάς, αντίπαλες της Αφροδίτης στο διαγωνισμό ομορφιάς. Η Πευκίδα με το όνομα της Ελένης καταφέρνει να γοητεύσει όχι μόνο τον Πάρη, αλλά και όλους τους Τρώες, που παίρνουν την ασχήμια της για ομορφιά.
Στο έργο εναλλάσσονται μικρές σκηνές και αλλαγές συναισθήματος και εγχέονται και στιγμές «σοβαρές», όπως η σκηνή της Εκάβης, δηλώνοντας έμμεσα και τον φιλειρηνικό χαρακτήρα του.
Η σκηνοθέτιδα Λίλιαν Δημητρακοπούλου βάδισε στα χνάρια της σκηνοθετικής και σκηνογραφικής δομής της αρχικής παράστασης του Εθνικού Θεάτρου (2004) δίνοντας το στοίχημα σε μια παράσταση των δυόμισι ωρών και το κέρδισε.
Η ωριμότητα των ηθοποιών που παρακολουθήσαμε, αλλά και του συνόλου της παράστασης έχει ξεπεράσει τα όρια οποιουδήποτε δημοτικού θεατρικού εργαστηρίου και τους στόχους που μπορεί να έχει για μια τοπική κοινωνία. Το Θεατρικό Εργαστήρι του δήμου Βύρωνα έχει στην πραγματικότητα μεταβληθεί με τη διδασκαλία της Λίλιαν Δημητρακοπούλου σε θεατρική σχολή που παράγει ηθοποιούς ολοκληρωμένους και παραστάσεις αξιοζήλευτες.

«Ποια Ελένη;» Ρέππα – Παπαθανασίου
Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Βύρωνα
Θέατρο Βράχων «Άννα Συνοδινού», 27/9/2009
Σκηνοθεσία: Λίλιαν Δημητρακοπούλου
Μουσική: Αφροδίτη Μάνου
Χορογραφίες: Μάριος Μακρόπουλος
Βοήθησαν στην Οργάνωση: Γαρυφαλλιά Μαρούλη – Μαρία Μαθιουδάκη
Φως & Ήχος: Γιάννης Βασιλόπουλος – Πάρης Γεωργούλας
Διανομή:
Ρεβέκκα Φελεκίδου (Πευκίς), Γαρυφαλλιά Μαρούλη (Θυμαρίς), Μαρία Μαθιουδάκη(Ελένη), Κωνσταντίνος Μούτσης (Μενέλαος), Ευτύχης Παντελάκης (Πάρης), Καλλιρόη Παχή (Ήρα - Εκάβη), Σεβαστιάννα Κατρή (Αθηνά), Παναγιώτης Φαρμάς (Δίας), Χρύσα Φωτοπούλου (Αφροδίτη – Κασσάνδρα) Μάριαν Μαραντού (Πασιφίλη) Χρήστος Χρηστίδης (Αχιλλέας), Βασίλης Φωτόπουλος (Έκτορας), Γιώργος Σπυριδάκης (Πάτροκλος), Άντα Χρυσού (Ανδρομάχη), Παναγιώτα Χαϊδεμένου (Γογγύλη), Δώρα Βασιλάκου, Δέσποινα Δημητρακοπούλου, Στέλλα Ζώτα, Δέσποινα Μακρά, Μάριος Μακρόπουλος, Γιώργος Ματιάμπα, Ματίνα Μυτιληναίου, Μαρία Ντούρου.

Δημήτρης Παλάζης, 12/11/2009