Στις αρχές της δεκαετίας του 1910, ο γερασμένος Λέον Τολστόι (Christofer Plummer), ζωντανό σύμβολο της ρωσικής λογοτεχνίας και της Ρωσίας γενικότερα, βρίσκεται στο δίλημμα να κληροδοτήσει τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του με μια νέα διαθήκη στον ρωσικό λαό, όπως τον συμβουλεύει ο καθοδηγητής της τολστοϊκής Κοινότητας Vladimir Chertkov (Paul Giamatti) ή στην οικογένειά του, όπως επίμονα του ζητά η γυναίκα του Σοφία (Helen Mirren).
Ο καινούργιος τρόπος ζωής του Τολστόι, ο οποίος στο τέλος της ζωής του ασπάζεται την ολιγάρκεια και αμφισβητεί τη σημασία και το ρόλο της ατομικής ιδιοκτησίας υλικών αγαθών, θα οδηγήσει σε ομηρικούς καβγάδες με τη γυναίκα του Σοφία.
Ο νεαρός Valentin Bulgakov (James McAvoy), που προσλαμβάνεται ως γραμματέας του Τολστόι μέσω του Chertkov, από τη μια έχει τις οδηγίες του Chertkov να καταγράφει τα πάντα που διαδραματίζονται σε σχέση με το ρόλο της Σοφίας στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και από την άλλη η Σοφία προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον πάρει με το μέρος της. Η ταινία τελειώνει με το θάνατο του Τολστόι στο σταθμό τραίνων του Astapovo...
Ο Hoffman, βασισμένος στο βιβλίο του Jay Parini πάνω στις τελευταίες μέρες ζωής του Τολστόι, δίνει τη δική του εκδοχή στο σενάριο, έχοντας την πρόθεση να αναπαραστήσει όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τα ιστορικά δρώμενα: την ανάγκη του υπέργηρου Τολστόι για ολιγάρκεια και αποξένωση από τα υλικά αγαθά, τα οποία πλέον κατέχει άφθονα, αλλά και την ανάγκη του για ψυχική ηρεμία, καθώς διανύει την τελευταία περίοδο της ζωής του. Το θέμα των συγγραφικών δικαιωμάτων ενός μεγάλου συγγραφέα και κατά πόσον αυτά θα πρέπει να είναι κτήμα του λαού του ή της οικογένειάς του. Την αναμενόμενη αντίδραση του οικογενειακού του περιβάλλοντος και ειδικά της γυναίκας του. Το θέμα της τολστοϊκής κοινότητας. Τις σχέσεις του ηλικιωμένου ζεύγους Τολστόι και της «ενηλικίωσης» του παρθένου Valentin μέσω της σχέσης του με το μέλος της τολστοϊκής Κοινότητας Masha (Kerry Condon). Αγάπη, έρωτας, οικογένεια, ιδεολογία, δολοπλοκίες, συγκρούσεις. πόλεμος νεύρων εντός και εκτός της οικογένειας Τολστόι αποφορτίζονται με ενέσεις χιούμορ, τη συνύπαρξη της ελαφρότητας με το δράμα.
Η επιδιωκόμενη όμως συνθετότητα της ταινίας με την παράλληλη ύπαρξη περισσότερων του ενός σημαντικών θεμάτων αναγκάζουν το θεατή σε μια πολυεστιακή παρακολούθηση, που μοιραία αποβαίνει εις βάρος του κάθε ενός θέματος ή κάποιων θεμάτων.
Απουσιάζουν επίσης σοβαρές αναφορές στο πλούσιο λογοτεχνικό έργο του Τολστόι, ώστε όσοι έχουν αγαπήσει το έργο του να βρίσκονται μπροστά σε μια ταινία που θα μπορούσε να αφηγείται τη ζωή ενός οποιουδήποτε σημαντικού διανοούμενου, φανταστικού ή πραγματικού.
Στα συν της ταινίας είναι οι δυνατές ερμηνείες των Christofer Plummer και Helen Mirren, οι οποίες παίζουν το ρόλο της μοναδικότητας στην ταινία (προτάθηκαν για τη Χρυσή Σφαίρα και για το Οσκαρ Α’ Γυναικείου και Β’ Ανδρικού ρόλου), ενώ οι υπόλοιπες εμφανίζονται κατά κύριο λόγο συντονισμένες και καθοδηγούμενες από τη σκηνοθετική ματιά. Βρίσκονται όμως σ’ ένα πολύ καλό επίπεδο, εδικά του James McAvoy καταφέρνει να ξεχωρίσει.
Πρωτότυπος τίτλος: The last station
Έτος: 2010
Διάρκεια: 112 λεπτά
Σκηνοθέτης: Michael Hoffman
Ηθοποιοί: James McAvoy, Christofer Plummer, Paul Giamatti, Helen Mirren, Anne-Marie Duff, Kerry Condon
Διανομή: Filmopolis
Δημήτρης Παλάζης, Στις αρχές της δεκαετίας του 1910, ο γερασμένος Λέον Τολστόι (Christofer Plummer), ζωντανό σύμβολο της ρωσικής λογοτεχνίας και της Ρωσίας γενικότερα, βρίσκεται στο δίλημμα να κληροδοτήσει τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του με μια νέα διαθήκη στον ρωσικό λαό, όπως τον συμβουλεύει ο καθοδηγητής της τολστοϊκής Κοινότητας Vladimir Chertkov (Paul Giamatti) ή στην οικογένειά του, όπως επίμονα του ζητά η γυναίκα του Σοφία (Helen Mirren).
Ο καινούργιος τρόπος ζωής του Τολστόι, ο οποίος στο τέλος της ζωής του ασπάζεται την ολιγάρκεια και αμφισβητεί τη σημασία και το ρόλο της ατομικής ιδιοκτησίας υλικών αγαθών, θα οδηγήσει σε ομηρικούς καβγάδες με τη γυναίκα του Σοφία.
Ο νεαρός Valentin Bulgakov (James McAvoy), που προσλαμβάνεται ως γραμματέας του Τολστόι μέσω του Chertkov, από τη μια έχει τις οδηγίες του Chertkov να καταγράφει τα πάντα που διαδραματίζονται σε σχέση με το ρόλο της Σοφίας στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και από την άλλη η Σοφία προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον πάρει με το μέρος της. Η ταινία τελειώνει με το θάνατο του Τολστόι στο σταθμό τραίνων του Astapovo...
Ο Hoffman, βασισμένος στο βιβλίο του Jay Parini πάνω στις τελευταίες μέρες ζωής του Τολστόι, δίνει τη δική του εκδοχή στο σενάριο, έχοντας την πρόθεση να αναπαραστήσει όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τα ιστορικά δρώμενα: την ανάγκη του υπέργηρου Τολστόι για ολιγάρκεια και αποξένωση από τα υλικά αγαθά, τα οποία πλέον κατέχει άφθονα, αλλά και την ανάγκη του για ψυχική ηρεμία, καθώς διανύει την τελευταία περίοδο της ζωής του. Το θέμα των συγγραφικών δικαιωμάτων ενός μεγάλου συγγραφέα και κατά πόσον αυτά θα πρέπει να είναι κτήμα του λαού του ή της οικογένειάς του. Την αναμενόμενη αντίδραση του οικογενειακού του περιβάλλοντος και ειδικά της γυναίκας του. Το θέμα της τολστοϊκής κοινότητας. Τις σχέσεις του ηλικιωμένου ζεύγους Τολστόι και της «ενηλικίωσης» του παρθένου Valentin μέσω της σχέσης του με το μέλος της τολστοϊκής Κοινότητας Masha (Kerry Condon). Αγάπη, έρωτας, οικογένεια, ιδεολογία, δολοπλοκίες, συγκρούσεις. πόλεμος νεύρων εντός και εκτός της οικογένειας Τολστόι αποφορτίζονται με ενέσεις χιούμορ, τη συνύπαρξη της ελαφρότητας με το δράμα.
Η επιδιωκόμενη όμως συνθετότητα της ταινίας με την παράλληλη ύπαρξη περισσότερων του ενός σημαντικών θεμάτων αναγκάζουν το θεατή σε μια πολυεστιακή παρακολούθηση, που μοιραία αποβαίνει εις βάρος του κάθε ενός θέματος ή κάποιων θεμάτων.
Απουσιάζουν επίσης σοβαρές αναφορές στο πλούσιο λογοτεχνικό έργο του Τολστόι, ώστε όσοι έχουν αγαπήσει το έργο του να βρίσκονται μπροστά σε μια ταινία που θα μπορούσε να αφηγείται τη ζωή ενός οποιουδήποτε σημαντικού διανοούμενου, φανταστικού ή πραγματικού.
Στα συν της ταινίας είναι οι δυνατές ερμηνείες των Christofer Plummer και Helen Mirren, οι οποίες παίζουν το ρόλο της μοναδικότητας στην ταινία (προτάθηκαν για τη Χρυσή Σφαίρα και για το Οσκαρ Α’ Γυναικείου και Β’ Ανδρικού ρόλου), ενώ οι υπόλοιπες εμφανίζονται κατά κύριο λόγο συντονισμένες και καθοδηγούμενες από τη σκηνοθετική ματιά. Βρίσκονται όμως σ’ ένα πολύ καλό επίπεδο, εδικά του James McAvoy καταφέρνει να ξεχωρίσει.
Πρωτότυπος τίτλος: The last station
Έτος: 2010
Διάρκεια: 112 λεπτά
Σκηνοθέτης: Michael Hoffman
Ηθοποιοί: James McAvoy, Christofer Plummer, Paul Giamatti, Helen Mirren, Anne-Marie Duff, Kerry Condon
Διανομή: Filmopolis
Δημήτρης Παλάζης, Στις αρχές της δεκαετίας του 1910, ο γερασμένος Λέον Τολστόι (Christofer Plummer), ζωντανό σύμβολο της ρωσικής λογοτεχνίας και της Ρωσίας γενικότερα, βρίσκεται στο δίλημμα να κληροδοτήσει τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του με μια νέα διαθήκη στον ρωσικό λαό, όπως τον συμβουλεύει ο καθοδηγητής της τολστοϊκής Κοινότητας Vladimir Chertkov (Paul Giamatti) ή στην οικογένειά του, όπως επίμονα του ζητά η γυναίκα του Σοφία (Helen Mirren).
Ο καινούργιος τρόπος ζωής του Τολστόι, ο οποίος στο τέλος της ζωής του ασπάζεται την ολιγάρκεια και αμφισβητεί τη σημασία και το ρόλο της ατομικής ιδιοκτησίας υλικών αγαθών, θα οδηγήσει σε ομηρικούς καβγάδες με τη γυναίκα του Σοφία.
Ο νεαρός Valentin Bulgakov (James McAvoy), που προσλαμβάνεται ως γραμματέας του Τολστόι μέσω του Chertkov, από τη μια έχει τις οδηγίες του Chertkov να καταγράφει τα πάντα που διαδραματίζονται σε σχέση με το ρόλο της Σοφίας στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και από την άλλη η Σοφία προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον πάρει με το μέρος της. Η ταινία τελειώνει με το θάνατο του Τολστόι στο σταθμό τραίνων του Astapovo...
Ο Hoffman, βασισμένος στο βιβλίο του Jay Parini πάνω στις τελευταίες μέρες ζωής του Τολστόι, δίνει τη δική του εκδοχή στο σενάριο, έχοντας την πρόθεση να αναπαραστήσει όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τα ιστορικά δρώμενα: την ανάγκη του υπέργηρου Τολστόι για ολιγάρκεια και αποξένωση από τα υλικά αγαθά, τα οποία πλέον κατέχει άφθονα, αλλά και την ανάγκη του για ψυχική ηρεμία, καθώς διανύει την τελευταία περίοδο της ζωής του. Το θέμα των συγγραφικών δικαιωμάτων ενός μεγάλου συγγραφέα και κατά πόσον αυτά θα πρέπει να είναι κτήμα του λαού του ή της οικογένειάς του. Την αναμενόμενη αντίδραση του οικογενειακού του περιβάλλοντος και ειδικά της γυναίκας του. Το θέμα της τολστοϊκής κοινότητας. Τις σχέσεις του ηλικιωμένου ζεύγους Τολστόι και της «ενηλικίωσης» του παρθένου Valentin μέσω της σχέσης του με το μέλος της τολστοϊκής Κοινότητας Masha (Kerry Condon). Αγάπη, έρωτας, οικογένεια, ιδεολογία, δολοπλοκίες, συγκρούσεις. πόλεμος νεύρων εντός και εκτός της οικογένειας Τολστόι αποφορτίζονται με ενέσεις χιούμορ, τη συνύπαρξη της ελαφρότητας με το δράμα.
Η επιδιωκόμενη όμως συνθετότητα της ταινίας με την παράλληλη ύπαρξη περισσότερων του ενός σημαντικών θεμάτων αναγκάζουν το θεατή σε μια πολυεστιακή παρακολούθηση, που μοιραία αποβαίνει εις βάρος του κάθε ενός θέματος ή κάποιων θεμάτων.
Απουσιάζουν επίσης σοβαρές αναφορές στο πλούσιο λογοτεχνικό έργο του Τολστόι, ώστε όσοι έχουν αγαπήσει το έργο του να βρίσκονται μπροστά σε μια ταινία που θα μπορούσε να αφηγείται τη ζωή ενός οποιουδήποτε σημαντικού διανοούμενου, φανταστικού ή πραγματικού.
Στα συν της ταινίας είναι οι δυνατές ερμηνείες των Christofer Plummer και Helen Mirren, οι οποίες παίζουν το ρόλο της μοναδικότητας στην ταινία (προτάθηκαν για τη Χρυσή Σφαίρα και για το Οσκαρ Α’ Γυναικείου και Β’ Ανδρικού ρόλου), ενώ οι υπόλοιπες εμφανίζονται κατά κύριο λόγο συντονισμένες και καθοδηγούμενες από τη σκηνοθετική ματιά. Βρίσκονται όμως σ’ ένα πολύ καλό επίπεδο, εδικά του James McAvoy καταφέρνει να ξεχωρίσει.
Πρωτότυπος τίτλος: The last station
Έτος: 2010
Διάρκεια: 112 λεπτά
Σκηνοθέτης: Michael Hoffman
Ηθοποιοί: James McAvoy, Christofer Plummer, Paul Giamatti, Helen Mirren, Anne-Marie Duff, Kerry Condon
Διανομή: Filmopolis
Δημήτρης Παλάζης, 06/08/2010
