Λένα Καλλέργη, Κήποι στην άμμο, εκδ. Γαβριηλίδη

Με του Κήπους στην άμμο, την πρώτη της ποιητική συλλογή, η γλωσσολόγος Λένα Καλλέργη δίνει τα διαπιστευτήριά της ως ποιήτρια.
Από τη θάλασσα των λέξεων τής έτυχε ο κήπος της ποίησης. Η ποιήτρια-κηπουρός μπορεί να καλλιεργήσει τα λιμάνια της, να φυτέψει και να δώσει μια νέα ζωή στα καράβια της, στα λουλούδια, στον ορίζοντα. Ν’ αφήσει τη θάλασσα να εισέλθει, το χταπόδι να στηρίξει να κλήματα, οι καρδιές των μαρουλιών να κλείσουν κοχύλια. Ένας κήπος στην άμμο διαλέγεται με τη θάλασσα ως κομμάτι της ύπαρξής του μέχρι να ξαναγίνει άμμος.

Θαλασσινός κι ο έρωτας, με το «πρόσωπό του μισό ψάρι», το «δαχτυλίδι (των αρραβώνων) από χορτάρι/ Όταν μαραίνεται να της φτιάχνει καινούριο». Η ποιήτρια κατανοεί το μέγεθός του απ’ την ανάγκη να τον εξυμνήσει, να του γράψει ποιήματα, «ν’ αποτυπώσει τα δάκρυά του σ’ ένα μαξιλάρι από χαρτί». Θέλει να την ταξιδέψει ο έρωτας, να πετάξει μακριά απ’ το δέντρο το σπίτι και τα τετριμμένα. Όμως «όλο ετοιμάζεται, όλο αργεί αυτός ο γάμος».

Χαρακτηριστική είναι η ικανότητα της Λένας Καλλέργη να μετουσιώνει απλά νοήματα, εικόνες, σκέψεις σε εκλεπτυσμένους στίχους γεμάτους χρώματα, συνθέσεις λυρικές που οδηγούν στην αισθητική απόλαυση. Οι λέξεις την παρασέρνουν, αφήνεται να οδηγηθεί απ’ αυτές, έμπειρη οδηγός η ίδια, συλλέγει κατόπιν το φτερωτό υλικό τους, μαθαίνοντας να εκτελεί τη συνταγή ανάμειξης του βιώματος με την θεωρητική γνώση και εμπειρία.

Στη συλλογή περιλαμβάνονται τριάντα δύο ποιήματα που αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη της αυτογνωσίας της. Το επίπεδο της γραφής είναι υψηλό και μπορεί να κορυφώνεται σε μοναδικές στιγμές. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι διαφαίνεται μια υποσχόμενη συνέχεια, όταν το βιωματικό υλικό της νεαρής ποιήτριας αυξηθεί και γονιμοποιήσει τη γραφή της με νέο βάθος.


Το φύλο μιας μέρας στο τρένο

Όμορφος που ήσουν
Το πρόσωπό σου μισό ψάρι
Μισό φίδι
Μισό γύπας που μελαγχολεί
Τα μάτια σου ακοίμητες λίμνες
Τα χείλη σου διασταύρωση ορτανσίας και νέγρας
Τα λόγια σου έξω απ’ τα παράθυρα
Μάνταλα
Τα μαλλιά σου καπνός

Ας έπεσα έξω
Στην ώρα άφιξης του έρωτα
Στις καλές μέρες για απόγονους
Και στην τοποθεσία των σταθμών

Ξέρω ότι ήσουν love story
Γιατί σου έγραψα ποιήματα
Κι αναμφίβολα
Η Τετάρτη είναι αγόρι.

Δημήτρης Παλάζης, 30/06/2010