Ο Τσέχοφ ουδέποτε συνέγραψε ένα εγχειρίδιο οδηγιών προς νέους συγγραφείς, όπως έκαναν άλλοι ομότεχνοί του. Πρόκειται για μια επιλογή κειμένων κυρίως από την αλληλογραφία του συγγραφέα (συμπεριλαμβάνονται και επιστολές προς τον νεαρότερο Μ. Γκόρκι), που περιστρέφονται γύρω από τη γραφή και τη στάση του συγγραφέα απέναντί της και σε συνδυασμό με το κοικωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.
Περιέχει πρακτικές συμβουλές προς τους αποδέκτες της αλληλογραφίας του, οι οποίες όμως αγγίζουν ένα μεγαλύτερο κοινό και καταδεικνύονται εξαιρετικά χρήσιμες για κάθε νέο συγγραφέα.
Σύμφωνα με τον Τσέχοφ, ο συγγραφέας πρέπει να βασίζεται στο βιωματικό υλικό του και να μην προσπαθεί να επινοεί «μαρτύρια που δε δοκίμασε και να ζωγραφίσει πίνακες που δεν είδε». «Η περιγραφή της φύσης πρέπει να είναι τέτοια, ώστε ο αναγνώστης, διαβάζοντας και κλείνοντας τα μάτια, να μπορεί αμέσως να φανταστεί το τοπίο». «Η αληθινή λογοτεχνία οφείλει να διδάσκει ή να υπόσχεται την ελευθερία» και πολλά άλλα συνθέτουν την βάση του αφηγηματικού σύμπαντος του Τσέχοφ.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε θεματικές ενότητες από τον ανθολόγο Πιέρο Μπρουνέλο, που έγραψε μια εκτενή και κατατοπιστική εισαγωγή:
«Γιατί γράφουμε», «Για ποιον γράφουμε», «Τι να γράφουμε και πώς», «Πότε να γράφουμε και με ποιο ρυθμό» (Γενικά ζητήματα), «Να είστε φιλαλήθεις», «Περιγραφές», «Τα πρόσωπα», «Συναισθήματα», «Πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε», «Η λογοτεχνική κοινότητα» (Ειδικά ζητήματα) και «Μερικά τελευταία».
Στο τέλος υπάρχει μια πλούσια συλλογή φωτογραφιών.
Δημήτρης Παλάζης, 19/10/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου