Χοηφόρες του Αισχύλου από το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας

Οι «Χοηφόρες» είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια»,
Αφηγείται τον φόνο της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου από τον Ορέστη, όταν αυτός επιστρέφει στο Άργος, με την συμπαράσταση της αδελφής του Ηλέκτρας και του χορού των Χοηφόρων.
Η μεταφυσική του Αισχύλου βασίζεται σε τρεις αρχές: τη Μοίρα, την Άτη (τύφλωση) και τη Δίκη. Η Μοίρα περιλαμβάνει τα πάντα, θεούς και θνητούς. Η Άτη εκπροσωπεί την τυφλή και ακατανίκητη δύναμη, που κυριεύει τον άνθρωπο είτε από εξωτερικές δυνάμεις είτε από τον χαρακτήρα του και τον ωθεί σε βίαιες πράξεις και ηθικά παραπτώματα. Επακόλουθο της Άτης είναι η Δίκη, που τιμωρεί το παράπτωμα και επαναφέρει τη χαμένη ισορροπία. Ενεργεί νομοτελειακά, αδιαφορώντας για τα ανθρώπινα πάθη.
Ο Ορέστης σκοτώνοντας τη μητέρα του υπάγεται στην εξουσία της Δίκης και καταδιώκεται από τις Ερινύες. Φεύγει σε άσκημη κατάσταση για να ζητήσει εξιλέωση στο ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς.
Όμως το εύρος της σημαντικής του Αισχύλου πάει και μακρύτερα. Αν ανασηκώσουμε τη μεταφυσική καλύπτρα που σκεπάζει την Ορέστεια γενικότερα, τις Χοηφόρες ειδικότερα, θα βρεθούμε μπροστά στη δίψα της εξουσίας που κινεί τους χαρακτήρες. Οι δικαιολογίες τόσο της Κλυταιμνήστρας όσο και του Ορέστη είναι προφάσεις, που θα τους βοηθήσουν στην κυριαρχία, στη νομιμοποίηση στη συνείδηση του κόσμου.
Ο Αισχύλος αποφεύγει τις εύκολες συγκινήσεις και τις μελοδραματικές καταστάσεις (Ευριπίδης) και δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τον «ήχο» της σιωπής, όπως λιγόλογος, αλλά κρίσιμος ρόλος του σχεδόν βωβού Πυλάδη.
Ο Κώστας Τσιάνος με τις «Χοηφόρες» επιχειρεί τη σύνδεση της αρχαίας τραγωδίας με τη λαϊκή-δημοτική παράδοση. Άλλωστε και η αρχαία τραγωδία έλκει την καταγωγή της από τις λαϊκές τελετουργίες, που ήταν διαδεδομένες εκείνη την εποχή. Η σύνδεση αυτή λειτούργησε καταλυτικά αφήνοντας τον Αισχύλιο λόγο να ακουστεί σ’ όλο του το βάθος.
Τόσο η Λυδία Κονιόρδου στον διπλό ρόλο Ηλέκτρας - Κλυταιμνήστρας όσο και ο Νίκος Ψαρράς στο ρόλο του Ορέστη έπαιξαν με ψυχή. Η Λυδία Κονιόρδου δημιούργησε δύο ξεχωριστά πρόσωπα. Η Κλυταιμνήστρα, που είχε και τις μικρότερες ευκαιρίες λόγου στο έργο, αποδόθηκε εξαιρετικά, συμπυκνώνοντας το αρχέτυπο.
Το βασιλικό ένδυμά της, σχεδιασμένο από την Ιωάννα Παπαντωνίου κυριολεκτικά είχε το δικό του ρόλο, αφού κυριάρχησε στο απόλυτα λιτό σκηνικό της παράστασης.
Οι χορογραφίες και η κίνηση το χορού τελετουργική, δεν άφηναν περιθώριο αναπνοής, ούτε στιγμή να βγει κανείς από το δράμα που τελείτο στις ψυχές των ηρώων.
Η μουσική του Διονύση Τσακνή συμπλέοντας στη σκηνοθετική άποψη κατέθεσε το δικό της χρώμα.
Ένα ενιαίο σύνολο, αρμονικό και δεμένο υπηρέτησε τον μεγάλο τραγικό και χάρισε στους θεατές μια βραδιά ουσίας και πλήρωσης.



Χοηφόρες του Αισχύλου από το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας
Δημοτικό Θέατρο «Δ. Κιντής», Ηλιούπολη, 9/9/20099

Μετάφραση - Σκηνοθεσία - Χορογραφίες: Κώστας Τσιάνος
Σκηνικά - Κοστούμια: Ιωάννα Παπαντωνίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Μουσική Διδασκαλία: Απόστολος Ψυχράμης
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Αυγουστάτος
Έπαιξαν οι ηθοποιοί:
Λυδία Κονιόρδου (Ηλέκτρα – Κλυταιμνήστρα), Νίκος Ψαρράς (Ορέστης),
Δημήτρης Καλαντζής (Πυλάδης), Ελένη Ουζουνίδου (τροφός), Θανάσης Χαλκιάς (Οικέτης), Γιώργος Στάμος (Αίγισθος)
ΧΟΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: Ελένη Ουζουνίδου, Νικολέττα Βλαβιανού, Στέλλα Γκίκα (Κορυφαίες), Ευγενία Αποστόλου, Ηλέκτρα Γεννατά, Μαρία Δεληγιάννη, Λίλυ Μελεμέ, Σεβίλη Παντελίδου, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, Λουκία Στεργίου, Ειρήνη Τζανετουλάκου, Φωτεινή Τιμοθέου


Δημήτρης Παλάζης, 02/11/2009