Η μαγεία του συμπαντικού κόσμου υποβάλλει με την ποιητική της δύναμη και παρέχει άπλετο χώρο για ανθρώπινο στοχασμό και γοητευτικές προεκτάσεις.
Ένας βαθύς στοχαστής του σύμπαντος και των στοιχείων που το απαρτίζουν είναι ο καθηγητής, τέως πρύτανης και έξοχος ερευνητής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Γιώργος Γραμματικάκης.
Είναι ο επιστήμονας εκείνος που συνδυάζει την επιστημονική κατάρτιση με την αθωότητα της ψυχής, που του επιτρέπει να στοχάζεται στην ουσία των πραγμάτων.
Χάρη στη δύναμη της πέννας του η επιστημονική γνώση, η κριτική γνώση εισχωρεί στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου διευρύνοντάς τον προς μία συμπαντική οπτική γεμάτη ποιητική ενατένιση.
Η μετάγγιση αυτής της γνώσης δυναμώνει τον άνθρωπο προστατεύοντάς τον με τον καλύτερο τρόπο από τις σύγχρονες εκτροπές που αποκαλύπτουν την επιθυμία, αλλά και την αίσθηση παντοδυναμίας, κυριαρχίας και υπεροχής.
Είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων είτε λόγω καταληκτικής εξειδίκευσης- έλλειψης ολιστικής αντιμετώπισης της γνώσης, είτε λόγω έλλειψης ανάγκης επικοινωνίας με ένα ευρύτερο κοινό πέραν του επιστημονικού δεν αποπειράται να μεταγγίσει επιστημονική γνώση στο σύγχρονο άνθρωπο, αφήνοντας τον έρμαιο στην κάθε παρωχημένη δοξασία και χειραγώγηση. Περιορίζονται και φιλοδοξούν απλά στον ακαδημαϊκό μικρόκοσμο. Υπάρχουν, ωστόσο, εξαιρέσεις που διδάσκουν, ανοίγουν δρόμους νέας θεώρησης των πραγμάτων, συγκινούν, ο κόσμος ρουφάει κυριολεκτικά τα βιβλία τους και ονειρεύεται μαζί τους μέσα σ' αυτόν τον υπέροχο κόσμο.
Ο κ. Γραμματικάκης αναδεικνύει με τον πλέον σαφή και ευδιάκριτο τρόπο το γεγονός ότι η επιστημονική γνώση είναι κι αυτή μια μορφή κουλτούρας και μάλιστα ιδιαίτερης σημασίας.
Ο ατέλειωτος χορός των μικροσωματιδίων που αποτελούν την ύλη είναι ταυτόχρονα και η ομορφιά αυτής της συνύπαρξης, όπως τα χρώματα και οι οσμές των λουλουδιών είναι ταυτόχρονα η ομορφιά της αντίληψής τους. Όπως η αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων είναι και η ομορφιά αυτής της συνύπαρξης, που υπερβαίνει κατά πολύ κάθε αθροιστική λογική.
Παρατηρητής του σύμπαντος είναι πάντα ο άνθρωπος και το μέσον το φως. Το ίδιο το φως μέσα από το οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο υπεισέρχεται στις παρατηρήσεις μας και προσδίδει απροσδιοριστία στο επίπεδο των μικροσωματιδίων, αφού τα "φωτίζει" διαταράσσοντας την ακρίβεια των μετρήσεών μας.
Ο συγγραφέας της «Αυτοβιογραφίας του φωτός» κ. Γραμματικάκης, πέρα από οποιαδήποτε δογματική θεώρηση της επιστήμης, μας καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι οι χειραψίες του φωτός με τον κόσμο είναι πολυεπίπεδες. Στο βιβλίο του το φως αυτοβιογραφείται σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, εξομολογείται, είναι ο πρωταγωνιστής. Παράλληλα γίνεται ο ξεναγός μας στη συναρπαστική περιπέτεια των σύγχρονων επιστημονικών ανακαλύψεων. Γεφυρώνει την επιστήμη και την τέχνη στην ανθρώπινη ζωή. Είναι αθάνατο με την έννοια ότι η ζωή του συμβαδίζει με τη ζωή του Σύμπαντος. Και η κατανόηση του ενός οδηγεί στην κατανόηση του άλλου.
Η ταχύτητά του είναι η μεγαλύτερη που μπορεί να συναντήσει κανείς στη φύση. Ο,τιδήποτε άλλο, σωματίδιο ή υποσωματίδιο δεν μπορεί να την υπερβεί. (Για να δοθεί μια αίσθηση της εκρηκτικής ταχύτητάς του φωτός, φτάνει ν’ ανοιγοκλείσει το ανθρώπινο μάτι για φέρει βόλτα τη γη επτάμιση φορές).
Και μόνο το άγγιγμα των μυστηρίων του σύμπαντος, η περιπλάνηση στην αχανή του ερημιά θυμίζει ή πιο σωστά αντιστοιχείται στην περιπλάνηση στους αχανείς νευρώνες του ανθρώπου. Τα μυστήρια του σύμπαντος είναι και μυστήρια του ανθρώπου.
Δημήτρης Παλάζης, 11/09/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου